خداباوری؛ همان دینداری است

نویسنده مهران آهنگر

اگر به ادیان ایمان ندارید، خویشتن را بیهوده با خدای مخلوق ذهن‌تان سرگرم نکنید؛ و مطمئن باشید اگر دین‌ها دروغ‌اند، وجود خدا هم دروغی بیش نیست. الله، یهوه و اهورمزدا موجوداتی تخیلی‌اند! 

گروهی از هموطنان هنگام برخورد با نقد مسائل دین و گفتار بنده پیرامون ماوراءالطبيعه و يا خواندن نوشته‌ها و شنیدن سخن خردورزان مادیگرا، چون تکانی در ذهنیّت و تفکرشان پدید می‌آید و به درستی و منطقی بودن ادعاها پی می‌برند متأسفانه برای تبرئه‌ی باور خود به بیراهه می‌روند و بی‌پایگی دین و ناسازگاری ادعای دین را با تعقل و تفکر به آخوند و شریعتمدار نسبت می‌دهند و ذات دین را مبرا از نارسائی و خرافات بر می شمرند؛ و یا خداشناسی را مقوله‌ای جدا از دین اعلام می‌کنند. در واقع بعد از آن که در برابر ملا و آخوند و یاوه‌های متولیان دین جبهه میگیرند و آنها را رد می‌کنند به دلیل ترس از آخرتی موهوم که در اثر خواندن شرعیَّات در کودکی ذهنشان آلوده است، می‌گویند ما تمام اینها را کنار گذاشته‌ایم و تنها به خدای خودمان معتقدیم و کاری به آخوند و دین نداریم …

این اندیشه و گفتار دقیقاً مغلطه‌ای است که گویندگان می‌خواهند از یک سو خود را بفریبند و از سوی دیگر به مخاطبان نشان دهند که به ذهنیّت روشن و عاری از خرافه رسیده‌اند و مثلاً تنها خدای خود را قبول دارند!

اما …! خدای خود یعنی چه؟ مگر «این خدای خود را» شما از کجا یافته و از چه راهی به‌دست آوردید؟

هم‌میهن! فراموش نکن، منظور شما از خدای خود، همانا، الله عرب، یهوه یهود، پدر آسمانی مسیح و اهورامزدا یا خدای پارسی است. نیک بیندیش که این خدای ذهن شما را چه کسی در روز نخست به شما یاد داد؟ نمی‌گویم نشان داد، زیرا خدای وهمی و خیالی نشان دادنی نیست، بلکه تنها تصوری گنگ است.

آری این خدای مورد نظر شما را چه کسی به شما معرفی کرده؟

اگر بگوئید که من از جانب آخوند خدا را نشناختم و خداشناسی را پدر و مادر و یا اطرافیان به من یاد داده‌اند، پرسش این است که پدر و مادر و اطرافیان از کی و از چه منبعی دریافت کرده‌اند؟ … خداشناسی همان باور ارثی است که از گذشتگان به شما رسیده و زیر بمباران آموزش‌های والدین و معلمان درس دینی آن را یافته و یاد گرفته‌اید. این را بدانید که کتاب‌های شرعیّات دبستان و دبیرستان نگارش آموزگاران و دبیران علوم فیزیک، شیمی، ریاضی و طبیعی نیست. آنها را آخوندها می‌نوشتند و حق‌التألیف آن را از وزارت آموزش و پرورش می‌گرفتند.

خداشناسی پدیده‌ای اکتسابی و وارثی است. خدا فرستنده‌ی پیامبران نیست، بلکه کسانی که شیفته‌ی پادشاهی و مقام بودند، خدا را ساختند و خود را پیامبر خدا معرفی کردند. یعنی در میدان دین بازی، نخست پیغمبر ظهور کرد، سپس خدا به وجود آمد.

بنابراین، نمی‌توان پیغمبران را قبول نداشت و دین و شریعت را نپذیرفت، ولی معتقد بود که خدای یگانه وجود دارد. خیر!