زنجیر اعتقادهای پوچ

نويسنده مهران آهنگر
گسیختن از زنجیرها کار هر کسی نیست این یک موضوع روانی خیلی فوق‌العاده است. سدئ نود آدم‌های روی کره زمین طرفدار وضع موجود هستند، انسان‌های درجه چهارمی و برعکس، انسان‌های قانونی، پیروان آیین، سنت و نورمهای معمول زندگی یک در سد و اندک‌یست که این زنجیرها را پاره میکنند و به آزادگی می‌رسند.

آنچنان دست و پای ما را در این زنجیرهای اعتقادات پوچ پیچیده‌اند که اندیشه آزادی از بسیاری از ما بیرون رفته است، گمان می‌کنیم اگر این اعتقادات را کنار بگذاریم بازنده هستیم و در دنیا هیچ جایگاهی نداریم گمان میکنیم اگر از مشهد ثامن‌الائمه ما را پشتیبانی نکند قطعاً بدبخت خواهیم شد.
وظیفه خود میدانیم برویم آنجا ادای احترام کنیم گمان میکنیم اگر امید خود را از امام زمان بگیریم دیگر یار و یاوری نداریم، اگر نماز نخوانیم عرش کبریایی شروع میکند به لرزیدن، هزار زنجیر اسارت به دست و پای ما بسته‌اند چگونه میخواهیم رها بشویم، حالا زنجیر خدا و دین و قرآن بماند در این فرهنگ تشیع، ما نوکر جعفر صادقیم نوکر باقریم، نوکر نقی و تقی، حسن و حسین، اکبر و عباس، حبیب ابن مظاهر و مالک اشتر تا هر چی عرب بوده ما نوکر آنها هستیم. یعنی پشت و پا زدن به این مهملات و مزخرفات و غیره و پاره کردن زنجیرهای اسارت از پای این موجود شریف، این اشرف مخلوقات کار بسی محال است!

هنگامی که عقل و درک کم شود جایش را دین پُر میکند.