من فرزند خانواده‌ای بودم که حتی نام‌هایشان خود قصه‌ای تلخ از تضاد و تناقض‌اند: نَجم و بُشری. «نجم» در زبان عربی به معنای ستاره است؛ نشانه‌ای از نور، روشنی و آسمان. «بُشری» نیز یعنی بشارت، مژده، خبر خوش. هیچ‌یک از این نام‌ها اسلامی نیستند و هیچ بار ایدئولوژیک مذهبی ندارند. برعکس، این نام‌ها حکایت از آرزوهای انسانی، امید و روشنایی می‌کنند. اما در تضادی سهمگین، واقعیت زندگی ما چیزی جز خشونت، سرکوب و تاریکی نبود...
